A może jednak warto zagrać o Forestera w „Auto Świecie”

Fot. Vauxford

Rzuciłem okiem na plebiscyt „Auto Świata” zatytułowany „Moto Awards 2018”. Wiem, tygodniki motoryzacyjne budzą mocno mieszane uczucia. Piszący w nich koledzy od czasu do czasu zrobią jakiś irytujący błąd, a poza tym, w dążeniu do tworzenia treści przystępnych dla zwykłego konsumenta łatwo zaniedbać zaangażowanych miłośników motoryzacji.

Ale skoro oddanie głosu do 3o.11.2018 do 12 da Wam szansę na wygranie Forestera, postanowiłem Was trochę zachęcić. Zwłaszcza że sam nieźle się przy tym bawiłem. Okazało się, że swoje auto roku wybierałem „rozgrywając” w myślach ćwierćfinał, półfinał i, nie do końca rozstrzygnięty, finał.

Najpierw zwycięzcy kategorii: Berlingo, Duster, CLS, I-Pace, Jimny, Urus, X4, A110. Bez stereotypów. Są Japonia i Niemcy, ale są też Francja i Włochy.

Bez stereotypów, ale i bez patrzenia na miejsca poprzednich modeli w statystykach awaryjności. Warto pamiętać, że w tego typu plebiscytach wybiera się zwykle najlepszy pomysł na samochód lub motocykl. Jak zwycięskie maszyny się sprawdzą- jeszcze nie wiadomo.

Pomysły na Berlingo, Dustera, CLS i X4 są na rynku od dłuższego czasu, a teraz pojawiają się w nowych wydaniach, więc do półfinału kwalifikuję Jimny’ego (który też ma bogatą tradycję, ale zalicza wielki powrót), A110 (ta marka to wspaniała historia, ale sprzed lat), Urusa i I-Pace. Idee pięknie odświeżone kontra pomysły całkowicie nowe. Urus to znakomity samochód, jednak koncepcyjnie mógłby być odważniejszy. Gdyby miał nadwozie coupé jak niezapomniana francuska Mega Track, albo, z drugiej strony, wizerunek bezkompromisowej terenówki a’la LM002…
I-Pace też sprawia wrażenie kapitalnego auta, ale jest przecież SUVem zbyt niskim do jazdy w terenie. Ma za to większą siłę przebicia niż elektryczny terenowy twardziel Bollinger B1 zachwycający osiągami i potencjałem.

Bez uprzedzeń do nowych źródeł energii, ale z miłością do samochodów zbudowanych z myślą o kierowcy, do finału zapraszam Alpine A110 i Suzuki Jimny. Tydzień po powrocie Roberta Kubicy, przypominam sobie, że 2018 to rok kapitalnych powrotów. Dwa samochody, dwa żywioły- jazda w terenie i sport. Wybór niemożliwy. Przyznaję pierwsze miejsce ex-aequo z delikatnym wskazaniem na Alpine- auto, na które czekaliśmy dłużej.

Zatem- miłej zabawy.

Pojazd, którego brakuje: SUV coupé od Pagani

To dość naturalna reakcja na spekulacje o nowym SUVie szlachetnej marki. Większość z nas z góry spodziewa się auta stanowiącego bardziej eleganckie rozwinięcie koncepcji BMW X6. Tak, jak wietnamski projektant Huynh_Ngoc_Lan, który opublikował swą wizję uterenowionego Pagani w serwisie Launch Forth (https://launchforth.io/Huynh_Ngoc_Lan/pagani-suv/).

To nieszczęsne X6 sprawia, że na samą myśl o samochodzie mającym łączyć cechy wozu sportowego i terenówki wielu fanów motoryzacji dostaje wysypki. Trzeba tu jednak wprowadzić nutkę ambiwalencji. „Parzyste X-y” BMW są przesadzone marketingowo (jaki tam „SUV coupé”? SUV liftback i tyle), a po części też koncepcyjnie (po co SUVowi nadwozie typu liftback, skoro klasyczne podwyższone kombi, takie jak X5, jest praktyczniejsze?). Warto jednak zauważyć także, że to ciekawe pod względem technicznym i cenione za właściwości jezdne samochody (https://piotrfrankowski.natemat.pl/187827,moj-rozmiar). Irytują, bo udają. Terenówki w nich niewiele, a coupé tyle co nic.

Ich ekspansja powoduje, że wielu zaczęło uważać każdą próbę stworzenia auta łączącego sport i zdolność pokonywania wertepów za skazaną na porażkę. A przecież nikt nie odmawia widowiskowości rajdom cross-country. Dakar to nadal jedna z najsilniejszych marek wśród wydarzeń motoryzacyjnych, a Porsche 953 vel. 911 SC 4×4, opisywane w tym roku przez Piotra R. Frankowskiego wciąż zachwyca (https://drivershall.com/articles/stories/early-porsche-suv-at-goodwood-133). Aż chciałoby się, by Rajdowe Mistrzostwa Świata i rajdy cross country były do siebie bardziej zbliżone. To życzenie się spełni, bo do WRC wrócić ma Rajd Safari.
Poza tym, co jakiś czas pojawia się projekt w stylu Rally Fightera czy Zarooq Sand Racera. Samochód o podobnych walorach, ale o trochę bardziej stonowanej stylizacji- to byłoby coś! Mega Track miałby wreszcie prawdziwego następcę.

Problem z takim pomysłem na auto polega na tym, że powinien być on zrealizowany przez markę dla prawdziwych bogaczy a nie dla wyższej klasy średniej. Powiedzmy sobie szczerze- chętnym na X6, X4 czy GLE coupé zależy mimo wszystko na praktyczności.

I tu warto sięgnąć do skojarzeń łączących Pagani z … argentyńską marką Torino, której auta rywalizowały z Porsche Sobiesława Zasady w zawodach nazwanych Gran Premio. Bardzo ciekawy artykuł o Torino można znaleźć na Automobilowni (https://automobilownia.pl/pomniki-trwalsze-niz-ze-spizu-buenos-dias-argentina/). Dla nas istotne jest to, że sprzedażą tych pojazdów zajmował się wielki idol Horacio Paganiego- Juan Manel Fangio. Pagani chciał nazwać swą markę samochodów „Fangio”, lecz nie potrafił się zdobyć na wykorzystanie nazwiska mistrza po jego śmierci.
Same Torino, mimo zupełnie drogowego wyglądu (zaprojektowanego przez Pininfarinę), świetnie radziły sobie na trudnych nawierzchniach. Choć wizja nowego Torino 380 jest typowym notchback-coupé bez cech terenowych, to właśnie do tradycji tych aut mogłoby odwoływać się Pagani Gran Premio.

Kwestionariusz Pojazdu, którego Brakuje

  • Kto mógłby produkować?
    Pagani, ale w sumie to przydałby się także uterenowiony sportowy Spyker.
  • Dlaczego?
    Mega Track potrzebuje następcy.
  • Ciepło?
    Fornasari Tender, Aston-Martin DBX.
  • Ale?
    Fornasari nie każdego przekonuje stylizacją, a co do Astona Martina Varekai istnieją poważne obawy, że model produkcyjny będzie jednak podwyższonym liftbackiem.