Fotografia z zasobów Departamentu Transportu USA

Jak pisze „Wyborcza”,  pirat drogowy Robert N., znany jako „Frog”, uniknął kary za swoje wyczyny w okolicach Jędrzejowa. Nawet wśród fanów motoryzacji niewiele jest osób, które darzą „Froga” sympatią za to, co wyprawia na drogach.

Ale gdy w środowisku rajdowo-wyścigowym rozległy się słowa potępienia pod jego adresem, pojawił się też głos wypominający, że przecież wielu kierowców sportowych nie ogranicza się do szybkiej jazdy na torach i na oesach.

W taki oto sposób sami zaklepujemy podział, który od dawna stosują dziennikarze społeczno-polityczni. Według nich istnieją tylko dwa gatunki kierowców: ci w 100% posłuszni oraz niebezpieczne istoty frogopodobne.

Do cementowania tego podziału służy wyrażenie „bat na piratów drogowych”, używane w stosunku do fotoradarów, odcinkowych pomiarów prędkości, nieoznakowanych radiowozów i innych narzędzi wspomagających egzekwowanie ograniczeń. Wyrażenie to wydaje się drobiazgiem w porównaniu do obrażającymi piękny sport sformułowaniami o „pijackich rajdach”, czy „rajdzie pirata drogowego”, ale …

tyle pracy hollywoodzkich scenarzystów nad bohaterami  mającymi własny kodeks i wszystko na nic?

Kierowca ma obowiązek stosowania się do przepisów. Jeśli tak nie postąpi, aparat państwowy ma prawo go ukarać.

Nikt nie neguje prawdziwości tych dwóch zdań, ale dodajmy jeszcze jedną zasadę:

Opinia publiczna może samodzielnie ocenić, czy problemem jest nieodpowiedzialny kierowca, czy uciążliwy a niewpływający na bezpieczeństwo przepis. W tej drugiej sytuacji obywatele nadal mają obowiązek przestrzegania prawa, ale na władzach spoczywa powinność jego szybkiej korekty.

W przypadku jazdy Froga po Warszawie sprawa jest jasna: przejeżdżał na czerwonym świetle, poruszał się pod prąd, zachowywał się w sposób nieprzewidywalny, wywołujący poczucie zagrożenia. Jest piratem drogowym zasługującym na, przynajmniej czasowe, wyeliminowanie z ruchu. Intuicja kierowców idzie tu pod rękę z prawem. A wyrażenie „pirat drogowy” przez lata należało do sfery intuicji kierowców.

Służyło ono do piętnowania ludzi jeżdżących nie tylko szybko, ale i agresywnie. Takich, którzy wywołują w nas uczucie „cholera, mało brakowało”.
Jednak gdy 80% pojazdów porusza się z prędkością niezgodną z ograniczeniem, to owszem, czterech na pięciu kierowców może zostać ukaranych, ale wmawianie im, że czuli się obok siebie niebezpiecznie jest chwytem poniżej pasa.

Wyrażenie „pirat drogowy” to nasze, obywatelskie narzędzie piętnowania drogowych jeźdźców apokalipsy. Więc, szanowni dziennikarze społeczno polityczni, najwyższy czas, byście je nam oddali.
Zwłaszcza że władza, która Waszym zdaniem zawsze ma rację, jakoś niespecjalnie sobie z piratami drogowymi radzi.

Andrzej Szczodrak

Renault Avantime, autor zdjęcia: 328cia

Renault Avantime? O tak, to jest klasyk przyszłości. Trudno zakwalifikować go do jednego segmentu, a na dodatek słabo się sprzedał, więc popyt szybko przewyższy podaż. Vel Satisem czy Citroënem C6 też warto się zainteresować. Takie sympatyczne dziwadła na mur będą cenionymi youngtimerami jeszcze przed osiemnastym rokiem od zakończenia produkcji.

• Słyszeliście takie wypowiedzi?
• Bo to raz?!

Mówiono wam pewnie również, że nie zostawia się otwartych drzwi do garażu. Bo szajka zdesperowanych właścicieli Fiata Multipli może zostawić nam sześcioosobową niespodziankę.
W krótkiej perspektywie tego typu opinie działają jak zaklęcia. Cena Avantime rośnie, a dziwacznego Fiata w dobrym stanie nadal można kupić za ok. 4000 zł.
Czyli, gdybym miał garaż i koc, czekałyby one … jednak na Multiplę. Nie tylko ze względu na jakość i praktyczność, ale też na to, że „zły PR” zacznie w końcu działać na jej korzyść. W świecie filmu za pierwszoplanową rolę czarnego charakteru płaci się zwykle więcej niż za ciekawy epizod.
Zabawa w spekulację dostarcza największej radości, gdy wyprzedzimy trend o dwa kroki, a nie tylko o jeden. I jest naprawdę cenna. Im więcej osób będzie się w nią bawić na rynku samochodowo-motocyklowym, tym silniejsza będzie kultura motoryzacyjna. Jeśli najlepszym sposobem na sprzedaż auta za dużo większe pieniądze będzie trafna prognoza jego rynkowej przyszłości, to jakieś grono handlarzy zdecyduje się zagrać o większą stawkę, zamiast majstrować przy licznikach czy zlecać rekonstrukcję „samochodów z prawdziwego zdErzenia”.
A co z tymi, którzy nie są w stanie zainwestować w porządny garaż i przez kilka lat łożyć na paliwo, części i ubezpieczenie dla przyszłego klasyka?
No właśnie. Zakłady bukmacherskie.
Fiat Multipla I generacji osiągający pułap 20 000 zł w 2020 roku? Jeśli ten scenariusz się spełni, za jedną złotówkę otrzymasz 3,50. Golf III GTI ze średnią ceną powyżej 25 000 zł już w 2018? Kurs 1:7,6. Oryginalne BMW E30 318is średnio po 45 000 w 2019? 1:2,3. I tak dalej, i tak dalej.
Więcej emocji wokół motoryzacji, mniej nieuczciwych handlarzy, właściciele staranniej pielęgnujący swoje pojazdy pod wpływem korzystnych prognoz. Wszyscy wygrywamy.
Choć, oczywiście, niewielu zarobi na samych zakładach.

Andrzej Szczodrak