Nie powinienem jeść wieprzowiny. To byłby kanibalizm. W końcu jestem świnią.
Swoją przynależność do tego gatunku, noszącego łacińską nazwę sus scrofa, zaklepałem tworząc tytuł tej notki, który jest tzw. clickbaitem. Zapewne chcecie w niej przeczytać, że fajnie byłoby, gdyby Nissan opracował model kontynuujący tradycję legendarnych maszyn do driftu (180SX, 200SX, 240SX, Silvia- już wiem co będzie tematem jednego z kolejnych odcinków „Nazwij to, jak chcesz”). I macie rację. Z punktu widzenia kultury motoryzacyjnej byłaby to świetna wiadomość. Taki samochód mógłby nawet nazywać się 200ZX i łączyć dwie tradycje: Silvii oraz Z-carów. W końcu Toyota GT86 jest jednocześnie następcą AE86 i Celiki.
Skoro jednak tęsknota za Nissanami z rodziny SX jest taka oczywista, to ja nie będę się o niej rozpisywał. Za to, zanim wyjaśnię o co chodzi, trochę sobie pobluźnię. Otóż…
w aspekcie, o który mi chodzi, 200SXa może zastąpić jakiś SUV.
Co?! Takie rzeczy na Motofikcji? Na blogu pocieszającym fanów motoryzacji po tym, jak nazwa „Mitsubishi Eclipse” straciła dziewictwo z modą na crossovery?!
Tak, ponieważ 200SX powinien mieć co najmniej dwóch następców. Jeden to wspomniany już nowy sportowy Nissan, a rolę tego drugiego może odegrać kilka samochodów różnych marek.
Chodzi bowiem o pozycję nowego motorsportowego przeboju. 200SX to auto które zostało wynalezione na nowo przez miłośników jazdy poślizgami. I pięknie, ale drift miłościwie panuje nam jako „najmodniejszy sport motorowy” już od paru ładnych lat, czego ukoronowaniem było stworzenie specjalnej driftingowej kategorii w Goodwood.
Sport ten jest nie tylko efektowny, ale też dość przystępny dla widzów. Łatwiej zorganizować celebrycie drift taxi, niż nauczyć go jeździć lub przygotować go do roli pilota. Łatwiej ocenić kunszt kierowcy panującego nad autem w poślizgu, niż takiego, który „urywa” setne sekundy. Teraz pozwala to na dynamiczny rozwój, ale w końcu najbardziej zaangażowani miłośnicy driftu zaczną wyczekiwać momentu, gdy pojawi się medialny szał na inny sport. Takie zjawisko pozwoli oddzielić prawdziwych fanatyków jazdy bokiem od tych, którzy mają potrzebę zabawy w motoryzację, ale drift wybrali pochopnie, pod wpływem kumpli.
To, co dzieje się wokół rallycrossu świadczy, że już wkrótce może on zająć miejsce najbardziej medialnego sportu motorowego. Pewnie wróci nawet pretensjonalne hasło „połączenie rajdów i wyścigów” (używane już w odniesieniu do rallycrossu ale też do imprez typu superoes, rallysprint i time attack). Wszystko wskazuje, że razem z rallycrossem urosną też wyścigi wyłącznie szutrowe z konkurencjami takimi jak Wrak Race włącznie. Rajdy terenowe mają niezły zasięg medialny, ale wymagają bardziej wyrobionego widza. A tu do luźnej nawierzchni i skoków dołączy walka bark w bark. Czego chcieć więcej?
Dlatego potrafię sobie wyobrazić, że duże grono fanów zdobywa zaciekła rywalizacja kierowców wybierających najdzielniejsze auta z grona małych SUVów, choćby Freelandery i Forestery pierwszych generacji a po jakimś czasie także przyciągające tanimi częściami Škody Yeti i Dacie Duster.
Będzie dużo kurzu, ale drifterzy, którzy pozostaną w gronie „kumatych”, nareszcie odetchną.
Kwestionariusz Pojazdu, którego Brakuje
- Kto mógłby produkować?
Tym razem nie chodzi o auto debiutujące na rynku, a o wynalezione na nowo. - Dlaczego?
Dla przystępnych i efektownych wyścigów.
Dla uwolnienia driftu od sezonowych fanów. - Ciepło?
Folkrace, autocross w europejskim wydaniu. - Ale?
Podwyższone czteronapędowe auta i trudniejsze trasy dałyby jeszcze więcej emocji.
Andrzej Szczodrak